We zitten er nog steeds middenin, in een situatie die we nooit hadden kunnen verzinnen. Ik lees veel verstandige zaken over deze periode, over hoe we allemaal anders zullen gaan werken, de kleinere dingen zullen appreciëren, meer duurzaam en digitaal zullen gaan “when all this is over”.
Maar net zoals je tijdens de vakantie denkt: ‘hierna ga ik het écht anders doen, dit gevoel houden we vast’, zorgt de terugkeer naar de realiteit er meestal razendsnel voor dat we in onze oude gewoontes vervallen.
Daarom dus, voor mezelf, nu al 5 dingen op een rijtje die ik niet mag vergeten wanneer we naar ons ‘nieuwe normaal’ terugkeren.
1. Ik zie mijn collega’s graag.
Mannekes echt waar, ik mis ze. En ja, er is Teams en Whatsapp en Zoom en en en…maar elkaar in de ochtend begroeten, een collega complimenteren met haar nieuw kleedje, luisteren naar de verhalen over kinderen die ziek zijn en niet geslapen hebben of de Tinder dates van die ene single collega evalueren…het is toch wat de werkdag peper en zout geeft. Dus hierbij zweer ik plechtig nooit meer te denken ‘l’enfer c’est les autres’…nee, want “les autres” kleuren mijn dag.
2. Het is ok om hulp te vragen
Ik ben nooit kampioen geweest in het vragen om hulp. Onder het motto ‘ni neuten en verder doen’ heb ik mij al in menig bocht gewrongen. Maar wanneer je wéét en erop kan vertrouwen dat je manager zal luisteren wanneer je om hulp vraagt, geeft dat zoveel rust. Dus riep ik deze week digitaal ‘hallo, ik ben een beetje aan het flippen hier’ en hulp was onderweg (op veilige afstand).
3. You can get the people out of De Facto, but you can’t get De Facto out of the people
Voor collega’s die in deze miserie tijdelijk werkloos zijn, is het echt een k** situatie. Ze willen wel, maar kunnen niet. Ze zouden zo graag, maar zitten vast. Maar als het erop aankomt zijn en blijven het ware De Facto ambassadeurs. En dat te voelen, doet zoveel deugd. Dat brengt ons opnieuw bij puntje 1 natuurlijk.
4. Allemaal digital heeft zijn grenzen
Ik ben de eerste om te toeteren dat ‘radicaal digitaal’ the only way up is. Maar al deze online sessies vermoeien mijn brein, geven mij minder energie dan échte meetings en putten mij soms helemaal uit. Dat had ik niet zien aankomen.
Het lezen van body language is iets wat mij persoonlijk zoveel bijbrengt en ik mis deze extra info nu.Soms zijn meetings via Zoom, Teams of Skype efficiënter en beter voor het milieu, maar ik tel af naar de dag dat we weer samen kunnen brainstormen, overleggen en ‘workshoppen’ dat het een lieve lust is. En ook wel naar de dag dat ik niet hoef te schrikken over hoe ik eruit zie op camera 🙂 Het lezen van de sfeer, de lichaamstaal en de blikken gaat toch allemaal beter face to face. De toekomst zit in de mix!
5. LinkedIn FOMO? The struggle is real
Er is zoveel dat we nu kunnen doen en via LinkedIn worden we hiermee rond de oren geslagen. Nieuwe skills! Extra webinars! Verfrissende inzichten! En nog een enquête erboven op! Enerzijds stemt zoveel ondernemerschap me hoopvol, maar we kunnen maar een bepaalde hoeveelheid info absorberen en ergens heb ik het gevoel dat ik zoveel kansen misloop. Uitspraken als “Never waste a good crisis” geven me redelijk wat FOMO deze dagen. Dus maan ik mezelf aan om kalm te blijven, te ademen, prio’s te stellen en het dag per dag te kijken.
Iets wat na deze Corona episode zeker ook van pas zal komen.
En oh ja, ik voeg er graag nog een 6de les aan toe….I love leggings en ik snap niet hoe ik het vroeger deed zonder 😉